çok zordu güçlü olabilmek...

İyi şeylerin olmasına fazlaca ihtiyaç duyduğum bir gündü.. olmadı. Çünkü tanrı bu günün diğer günlerden farklı olabilmesi için hiçbir farklılık yaratmamıştı bu gün.. yalnızca bu gün benim biraz daha fazla acı çekmemi istemişti.. sabah hani yataktan kalkarken hissedersin ya o günün kötü geçeceğini, bazen olur ya, böyle öyle bir gündü…  kalktım sınava gitmek için. Giderken içimdeki umutsuzluğu bilse mfö öyle bir şarkı yapmazdı. 135 dakika içinde bir yıllık emeğimi çöpe attım. Uykusuz geçirdiğim geceler, ailemden uzakta geçirdiğim günler, dersanede yatıp kalktığım günler hepsi ama hepsi elimden kaydı gitti. Sonra dedimki çık biraz temiz hava al. Belki siler içinin karalarını. Çıktım.. eski istanbul’un sınırları içinde –en sevdiğim- yerlerde dolaşayım belki iyi gelir dedim. Yanımda olmanı istemiştim. Ama gelmeyeceğini bildiğim için şansımı denemedim bile… sonra yalnız başıma saatlerce oturdum. Hava kararmaya başladı.. çıktım yürüdüm. Yanımdan gelip geçen insanlara çarptım. Bunların hepsi çaresizlikten dedim yoluma devam ettim..

         Hani sana demiştim ya bir keresinde senden sonra birilerini sevmeyi denemiştim diye…  bunu sana -herkeslerden çok sevdiğim adama- anlatmak tuhaf.. senin yerine koymaya çalıştığım adamı gördüm. Sevgilisiyle  el ele.. çok içten gülüyordu. Oysa biz onunla aynı semtte oturuyorduk. Bir kere bile denk gelmedik.. nasıl olurda o kadar kalabalık bir yerde denk gelebilirdik..yanımdan geldi geçti.. çok canım acıdı, acıyor… yığıldım kaldım olduğum yere. Ayaklarım tutmadı bir an.. ne yapacağımı bilemedim. Yanımda ol istedim. Nasıl acınası halde olduğumu gör istedim. Seni aramak istedim.. ama zihnim izin vermedi buna.. sevdiğin her insanın başkalarını sevmesi nasıl bir duygu, bilmezsin sen. Zordur incinmişlik. Tarifi de yok üstelik..  kimseler kalmasın yanıma istedim. Yapamıyorum. Her gelen bir parça alıp götürüyor. Bunları sana anlatmak ne değiştirecek bilmiyorum. Yüküm hafifler belki.. her derdinde yanındayım demiştin ya bak yoksun bu gün..

   Eve dönüş yolunda yağmur başladı. Sırılsıklam ıslandım. İstanbul benim yerime ağladı. Sonra gözyaşlarım yağmurla ortak oldu.. bunla da sınırlı değildi olanlar.. tranvay durağında adam gözümün önünde birini bıçakladı. Tahlihsizlikte nirvanaya ulaştığım şu günde yanımda olsaydın.. belki senin içinde zor bir gündü.. belki seninde dertlerin oldu. Hatta oldu hissediyorum ama keşke bu gün yanımda olsaydın..