“bugün 23
nisan hep neşeyle doluyor insan” demeyi çok isterdim. Bugün eskilere imrendim. Eski
bayramlara, güzel sabahlara ve çocukluğuma. Kocaman özlemler biriktirdim şu
zamana kadar geçmişe dair. Bugünkü dostlar olmasaydı kolay olmazdı çoğu şey. Kolay
atlatılamazdı onca acı. Kolay kalkmazdı bu külfet omuzlarımdan.
Bugün artık bizim için ağlama duvarı olan,
sevdiğim adamla ilk sarıldığım yer ve çokça ağladığım yer olan mekana gittik. Orası
bizim için özeldi çünkü biz aynı yolculuğa teşne olduğumuz şu hayat oyununda
hep orada açtık içimizi birbirimize, orada döktük eteğimizdeki taşlarımızı.. bugün ikimizin de taşları ağırdı. Belki de biz
şımarık insanlardık. Ama bizler birbirimizin asla sahip olamayacağı kız kardeşlerdik.
Yine çok şey konuşuldu, yine çok dert bitirdik
ve yine keşkeleri bir kenara bırakıp “iyi ki” dedik. İyi ki, iyi ki, iyi ki…
Sen olmasaydın güzel dost, daha
çok acıtırdı gidenler içimi, sen olmasaydın dost, öğrenemezdim kan bağı olmadan
da kardeşlere sahip olunabileceğini, sen ilk içki :D (hatırla o günü), ilk
sarhoşluk, ilk sigara, ilk ağlanan omuz, ilk utanmadan sıkılmadan anlatılan
dertlersin. Diğerleri gibi gitme, gitme ki çok yaşanmışlıklar olsun, çok şey
biriktirelim. Ben yine sana anlatayım beni üzen adamın yaptıklarını yine sana “
ben tanımadığım kişilerle tanışmam” diye saçmalayayım. İyi ki varsın. Hep var
ol. Hep mutlu ol. Hep çekik gözlü sister olarak kal. Seni çok ama çook
seviyorum.
DİPNOT; Babamı çok seviyorum, bugün bana
anlattıklarını çok seviyorum, beni insanlar içinde hüngür hüngür ağlatan adamı
çok seviyorum, yaşamayı da sevmek istiyorum. Son olarak güzel kitaplar okuyun,
kalbi güzel olan adamlar sevin J sevgilerimle…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder